معتوی

معتوی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) سگی که دهن کج نموده بانگ کند یا آواز زشت و بلند برآورد. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به اعتواء شود.