معشوقه پرست
لغتنامه دهخدا
معشوقه پرست . [ م َ ق َ / ق ِ پ َ رَ ] (نف مرکب ) که معشوقه را پرستد. معشوقه باز. که معشوقه را بسیار دوست دارد :
سخن غیر مگو با من معشوقه پرست
کز وی و جام میَم نیست به کس پروائی .
سخن غیر مگو با من معشوقه پرست
کز وی و جام میَم نیست به کس پروائی .
حافظ.