معصومی

معصومی . [ م َ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن احمد از شاگردان معروف ابن سیناست . ابوعلی رسالة العشق خود را به اسم این شاگرد و به خواهش او نوشت . وفات او را بعضی در ری دانسته و گفته اند به حکم سلطان محمود کشته شد و این واقعه در صورت صحت می بایست مقارن فتح ری به دست محمود و قتل عام حکما و ائمه ٔ معتزله در آن شهر رخ داده باشد یعنی سال 420 هَ . ق .و در این صورت او مدتی پیش از فوت ابوعلی (428 هَ . ق .) درگذشته است . از تألیفات مهم او یکی «کتاب المفارقات و اعداد العقول و الافلاک و ترتیب المبدعات » یا «رسالة فی اثبات المفارقات » است که در قرن پنجم و ششم شهرت و اهمیت بسیار داشت . و نیز رد اعتراضات ابوریجان را بر جوابهای ابوعلی به وی نسبت داده اند. (تاریخ ادبیات صفا چ 2 ج 1 ص 321). و رجوع به تتمه ٔ صوان الحکمه ص 95 و نامه ٔ دانشوران ج 2 ص 570 و تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی تألیف دکتر صفا صص 291-292 شود.