معصوم تبریزی
لغت‌نامه دهخدا
معصوم تبریزی . [ م َ م ِ ت َ ] (اِخ ) از شاعران معاصر صاحب تذکره ٔ نصرآبادی (قرن یازدهم ) است و جد او حاجی باقر دراز تبریزی از تجار معروف بود. وی گاهگاهی به سفر هند می رفت . از اوست :
ساغر می چون به کف می گیرد آن ماه تمام
هاله می افتد به گرد عارضش از خط جام
بس که گردیده ست در گلشن فضای عیش تنگ
می شود آزاد هر مرغی که می افتد به دام .
ورجوع به صبح گلشن ص 430 شود.
ساغر می چون به کف می گیرد آن ماه تمام
هاله می افتد به گرد عارضش از خط جام
بس که گردیده ست در گلشن فضای عیش تنگ
می شود آزاد هر مرغی که می افتد به دام .
(از تذکره ٔ نصرآبادی ج 1 ص 135).
ورجوع به صبح گلشن ص 430 شود.
