معصیت فرمای

معصیت فرمای . [ م َ ی َ ف َ ] (نف مرکب ) آنکه معصیت فرماید. آنکه به ارتکاب گناه وادارد :
تن من است چو سلطان معصیت فرمای
من از قیاس غلام مطیع سلطانم .

سوزنی .

و رجوع به معصیة شود.