معلقی
لغت‌نامه دهخدا
معلقی . [ م ُ ع َل ْ ل َ] (ص نسبی ) مأخوذ از تازی ، چرخی . (ناظم الاطباء).
- کبوتر معلقی ؛ کبوتری که در هوا چرخ می زند. (ناظم الاطباء). کبوتری که در هنگام پرواز چون به ارتفاع مناسبی رسد به محور بالهای گسترده و بر مدار سر و دم خود چرخ می زند و این از محاسن کبوتر است .
- کبوتر معلقی ؛ کبوتری که در هوا چرخ می زند. (ناظم الاطباء). کبوتری که در هنگام پرواز چون به ارتفاع مناسبی رسد به محور بالهای گسترده و بر مدار سر و دم خود چرخ می زند و این از محاسن کبوتر است .
