معملغتنامه دهخدامعم . [ م ِ ع َم م ] (ع ص ) هو معم خیر؛ یعنی رای و عطای وی شامل است همه را و به رای و عطای خویش فرا گرفت همه را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجل معم ؛ مرد خَیِّر که خیر و عقلش همه را فراگیرد. (از اقرب الموارد).
