معین استرآبادی
لغت‌نامه دهخدا
معین استرآبادی . [ م ُ ن ِ اِ ت َ ] (اِخ ) از شعرای قرن دهم هجری است . در مشهد مقدس اقامت گزید و به سال 976 هَ . ق . عازم حج گردید و از آنجا سوار بر کشتی رهسپار هندوستان شد اما کشتی دچار طوفان گردید و اهل کشتی همه غرق شدند. وی به سبب تألیف رساله ٔ «لذت » که متضمن لطایف و ظرایف است به «لذت » شهرت یافته بود.
از اوست :
افسوس که پیک عمر راهی کردیم
مردانه نزیستیم و واهی کردیم
در نامه نماند جای یک نقطه سفید
از بس که شب و روز سیاهی کردیم .
و رجوع به تذکره ٔ صبح گلشن و تذکره ٔ مجمع الخواص و فرهنگ سخنوران تألیف خیام پور شود.
از اوست :
افسوس که پیک عمر راهی کردیم
مردانه نزیستیم و واهی کردیم
در نامه نماند جای یک نقطه سفید
از بس که شب و روز سیاهی کردیم .
و رجوع به تذکره ٔ صبح گلشن و تذکره ٔ مجمع الخواص و فرهنگ سخنوران تألیف خیام پور شود.
