معیوهةلغتنامه دهخدامعیوهة. [ م َع ْ هََ ] (ع ص ) ارض معیوهة؛ زمینی علت گن . (مهذب الاسماء). ارض معیوهة؛ زمین پرآفت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
