مغایاةلغتنامه دهخدامغایاة. [ م ُ ] (ع مص ) به شمشیر سایه افکندن قوم بر سر کسی . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). با شمشیر بالای سر کسی ایستادن چنانکه پنداری سایه بر سر آنان افکنده اند.
