مغضور
لغتنامه دهخدا
مغضور. [ م َ ] (ع ص ) مرد مبارک یا فراخ زندگانی خوش عیش . گویند: بنو فلان مغضورون ؛ یعنی بنو فلان در فراوانی و نیکویی هستند. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). مرد مبارک یا فراخ زندگانی . ج ، مغضورون ، مغاضیر. (از اقرب الموارد).
