مغفرت پناه
لغتنامه دهخدا
مغفرت پناه . [ م َ ف ِ رَ پ َ ] (ص مرکب ) آمرزیده و مرده ای که گناهان وی آمرزیده و بخشیده شده باشد. (ناظم الاطباء). آنکه در پناه بخشایش خدا قرار گرفته باشد : صاحبقران مغفرت پناه در فیروزکوه و حدود رستمدارحکومت می نمود. (حبیب السیر چ قدیم تهران ج 3 ص 179).
