مغفرشکاف
لغتنامه دهخدا
مغفرشکاف . [ م ِ ف َ ش ِ ] (نف مرکب ) از صفات تیغ و خنجر و مانند آن است . (از مجموعه ٔ مترادفات ص 103). شکافنده ٔ مغفر. که کلاه خود را شکافد :
ملک ده ، لشکرشکن ، خنجرکش و مغفرشکاف
گنج نه ، باره فکن ، شمشیرزن ، بخت آزمای .
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی چ 1 ص 103).
که کشورگشایان مغفرشکاف
نهان صلح کردندو پیدا مصاف .
ملک ده ، لشکرشکن ، خنجرکش و مغفرشکاف
گنج نه ، باره فکن ، شمشیرزن ، بخت آزمای .
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی چ 1 ص 103).
که کشورگشایان مغفرشکاف
نهان صلح کردندو پیدا مصاف .
سعدی (بوستان ).