مغفرکوب

مغفرکوب . [ م ِ ف َ ] (نف مرکب ) کوبنده ٔ مغفر. که خود را درهم کوبد. که خود آهنین را کوفته و متلاشی سازد :
چو همت است چه حاجت به گرز مغفرکوب
چو دولت است چه حاجت به تیر جوشن خای .

سعدی .