مغلةلغتنامه دهخدامغلة. [ م َ غ ِ ل َ ] (ع ص ) اشتر که خاک خورد با گیاه تا شکمش درد کند. (مهذب الاسماء):دابة مغلة؛ ستور دردگین شکم از گیاه یا خاک خوردن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
