مغلظة
لغت‌نامه دهخدا
مغلظة. [ م ُ غ َل ْ ل َظَ ] (ع ص ) یمین مغلظة؛ سوگند استوار و مؤکد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به مغلظه شود. || دیة مغلظة؛ دیه ٔ سخت و گران . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). دیه ٔ سخت و سنگین که در شبه عمد واجب گردد، و هی ثلاثون حقة و ثلاثون جذعة و اربعون الثنیة الی بازل عامها کلها خلفة. (از محیط المحیط).
