مغواة

مغواة. [ م ُ غ َوْ وا ] (ع اِ) جای که راه گم کنند در آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جایی که در آن راه را گم می کنند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ، مغاوی ، مُغَوَّیات . (اقرب الموارد). || مغاکی و کنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مغاکی که جهت گرفتن جانوران وحشی می کنند. (ناظم الاطباء).
- امثال :
من حفر مغواة وقع فیها . (منتهی الارب ).