مغیارلغتنامه دهخدامغیار. [ م ِغ ْ ] (ع ص ) بسیارغیرت . (دهار). مرد سخت رشک برنده . ج ، مغاییر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد): رجل مغیار؛ مرد بسیار غیور و نیک بارشک و غیرتمند. (ناظم الاطباء).
