مغیا

مغیا. [ م ُ غ َی ْ یا ] (ع ص ، اِ) دارای غایت . (معجم متن اللغة). آنچه برای آن غایتی معین شده است و گویند غایت داخل در مغیا نیست . (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد). || چیزی که قانون برای آن غایتی قرار داده باشد، چنانکه در ماده ٔ 227 دادرسی مدنی که می گوید: «در صورتی که درخواست کننده ٔ تأمین تا ده روز بعد از صدور قرار تأمین دادخواست نسبت به اصل دعوی ندهد قرار تأمین را دادگاه به درخواست طرف مقابل ملغی می نماید» و مقنن برای دادن دادخواست نسبت به اصل دعوی در فرض بالا روز یازدهم پس از صدور قرار تأمین را غایت قرار داده است و دادن دادخواست مزبور مغیا به غایت مذکور است . بحثی است در علم اصول در این گونه موارد که آیا غایت داخل در مغیاست یا نه . (ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی ).