مفاهاةلغتنامه دهخدامفاهاة. [ م ُ ] (ع مص ) هم سخن شدن با کسی . مفاوهة. || نازیدن و فخر کردن . مفاوهة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
