مفرد قمی
لغت‌نامه دهخدا
مفرد قمی . [ م ُ رَ دِ ق ُ ] (اِخ ) از شاعران قرن یازدهم هجری بود که به خیاطی روزگار می گذاشته است . از اوست :
خون بلبل را نه تنها در چمن گل می خورد
هر کجا خاری است آب از چشم بلبل می خورد
بس که کردم گریه خون دیده تا ابرو رسید
آب این سرچشمه طغیان کرده بر پل می خورد.
و رجوع به تذکره ٔ نصرآبادی ص 367 و فرهنگ سخنوران تألیف خیام پور شود.
خون بلبل را نه تنها در چمن گل می خورد
هر کجا خاری است آب از چشم بلبل می خورد
بس که کردم گریه خون دیده تا ابرو رسید
آب این سرچشمه طغیان کرده بر پل می خورد.
و رجوع به تذکره ٔ نصرآبادی ص 367 و فرهنگ سخنوران تألیف خیام پور شود.
