مفرکحلغتنامه دهخدامفرکح . [ م ُ ف َ ک َ ] (ع ص ) فِرکاح . (منتهی الارب ). آنکه دو طرف سرین او مرتفع و دبر وی برآمده باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).