مفضاةلغتنامه دهخدامفضاة.[ م ُ ] (ع ص ) امراءة مفضاة؛ زن که پیش و پس او یکی گردیده باشد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از ذیل اقرب الموارد). زن که راه گذار کودک و حدث وی یکی شده . هَریت . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
