مفناةلغتنامه دهخدامفناة. [ م َ ] (ع ص ) ارض مفناة؛ زمین موافق جهت فرودآیندگان . (منتهی الارب ). زمینی که جهت فرودآیندگان موافق و شایسته باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
