مفیصلغتنامه دهخدامفیص . [ م َ ] (ع اِ) جای گریز و جای بازگشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مَفَرّ. مَحیص . مَحید.(محیط المحیط) (اقرب الموارد): مالک عنه مفیص ؛ تو را جای بازگشت و گریزگاهی نیست . (از اقرب الموارد).
