مفیوءةلغتنامه دهخدامفیوءة. [ م َف ْ ی ُ ءَ ] (ع اِ) مفیاءة. (محیط المحیط) (اقرب الموارد). جائی که آفتاب نرسد. (صراح اللغة). سایه دار و درختستان سایه دار و جائی که بر آن شعاع آفتاب رسد . (ناظم الاطباء). و رجوع به مفیاءة شود.
