مقاءلغتنامه دهخدامقاء. [ م َق ْ قا ] (ع ص ) ران بی گوشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ): فخذ مقاء؛ ران بی گوشت . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || زن بلندقامت . ج ، مُق ّ. (از ذیل اقرب الموارد). و رجوع به مق شود.
