مقاماةلغتنامه دهخدامقاماة. [ م ُ ] (ع مص ) (از «ق م ی ») سازواری کردن . گویند: مایقامینی الشی ٔ؛ ای مایوافقنی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ما یقامینی الشی ٔ مقاماة؛ سازواری و موافقت نکرد مرا آن چیز. (ناظم الاطباء).
