مقامرخانه
لغتنامه دهخدا
مقامرخانه . [ م ُ م ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جایی که آنجا قمار بازند. (آنندراج ). قمارخانه . (ناظم الاطباء) :
بخیلی کو به یک جو زر بمیرد
چرا گرد مقامرخانه گردد.
رهروان رفتند پیش گنج باز
در مقامرخانه تو شش پنج باز.
به مردم عرض جمعیت کن از ایشان دگر بستان
مقامرخانه است افلاک زر بنما و زر بستان .
بخیلی کو به یک جو زر بمیرد
چرا گرد مقامرخانه گردد.
عطار (دیوان چ تفضلی ص 136).
رهروان رفتند پیش گنج باز
در مقامرخانه تو شش پنج باز.
عطار (مصیبت نامه چ نورانی وصال ص 73).
به مردم عرض جمعیت کن از ایشان دگر بستان
مقامرخانه است افلاک زر بنما و زر بستان .
سلیم (از بهار عجم و آنندراج ).