مقبولیت
لغتنامه دهخدا
مقبولیت . [ م َ لی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) مأخوذ از تازی ، خوشگلی . زیبایی . || پسندیدگی و شایستگی . (ناظم الاطباء). و رجوع به مقبول شود.
- مقبولیت عامه ؛ مسلمیت و مطاعیت و مطبوعیت . (ناظم الاطباء).
- مقبولیت عامه ؛ مسلمیت و مطاعیت و مطبوعیت . (ناظم الاطباء).