مقراةلغتنامه دهخدامقراة. [ م َ ] (ع اِ) حوض بسیارآب . (مهذب الاسماء). گردآمدنگاه آب یا آب باران . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). هر جا که آب باران از هر سو در آن جمع گردد. مقری [ م َ را ] . (منتهی الارب ).
