مقررات

مقررات . [ م ُ ق َرْ رَ ] (ع اِ) ج ِ مقرره . رجوع به مقرره شود. || در اصطلاح اداری و حقوقی ایران در دو مورد بکار رود: الف - به معنی عام شامل قانون ، تصویب نامه ، آئین نامه ، بخشنامه و هر چه که ضمانت اجرا داشته باشد ب - به معنی خاص در مقابل قانون (به معنی اخص ) استعمال می شود. (ترمینولوژی حقوق ، تألیف جعفری لنگرودی ). || (اصطلاح حقوق ) تصمیمات و اقداماتی راجع به اعلان و اجرای قوانین که توسط وزرا (مقررات وزارتی ) یا استانداران (مقررات ایالتی ) یا شهرداری (مقررات شهرداری ). یا برخی دیگر از مراجع صلاحیتدار اداری گرفته می شود و کتبی است نهایت اینکه اسلوب و فرم آن با فرم نامه های اداری فرق می کند. ممکن است به صورت مقررات کلی (نظامنامه ) باشد و یا مخصوص به مورد خاص و شخص معین باشد، اولی را مقررات کلی و دومی را مقررات فردی (مانند ابلاع انتصاب شخصی به سمتی )نامند. (ترمینولوژی حقوق ، تألیف جعفری لنگرودی ).
- مقررات شهرداری ؛ مقرراتی که شهرداری در زمینه ٔ اعلان و اجرای قانون وضع می کند. (ترمینولوژی حقوق ، تألیف جعفری لنگرودی ).
- مقررات فردی ؛ مقررات ناظربه اعلان و اجرای قوانین که از مرجع صالح صادر شود وناظر بخصوص مورد معین باشد مانند ابلاع انتصاب شخص معین به سمت معین . (ترمینولوژی حقوق ، تألیف جعفری لنگرودی ).
- مقررات کلی ؛ مقرراتی که در زمینه ٔ اعلان و اجرای قوانین از مراجع صلاحیتدار صادر می شود و اختصاص بخصوص مورد معین ندارد، در مقابل مقررات فردی بکار رفته است . (ترمینولوژی حقوق ، تألیف جعفری لنگرودی ).
- مقررات وزارتی ؛ مقرراتی که وزیری در مقام اعلان یا اجرای قانون وضع می کند. (ترمینولوژی حقوق ، تألیف جعفری لنگرودی ).