مقرعة

مقرعة. [ م ِ رَ ع َ ] (ع اِ) تازیانه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از تاج العروس )(از اقرب الموارد). || کوبه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). هر چه با آن بکوبند. (ازاقرب الموارد). گویند هر آنچه بدان بکوبند و ازهری گوید آنچه چارپایان را بدان زنند و دیگری گوید چوبی است که شتران و خران را بدان زنند. ج ، مقارع . (ازتاج العروس ) : الحمارالفاره یفسده السوط و یصلحه المقرعة. (البیان والتبیین ج 3 ص 31). لما ضربته مائة مقرعة اشدالضرب ... و لکن اقتصر علی خمسین مقرعة واعفیه من السیاط. (معجم الادباء چ مرجلیوث ج 1 ص 91).