مقصدة
لغتنامه دهخدا
مقصدة. [ م َ ص َ دَ ] (ع ص ) زن کلان جثه ٔ تمام خلقت معجب و خوش آیند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). زن کلان جثه ٔ تمام خلقت شگفت آورنده و خوش آیند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || زن مایل به کوتاهی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
