مقیظةلغتنامه دهخدامقیظة. [ م َ ظَ ] (ع اِ) گیاهی که تا تابستان سبزباشد. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). گیاهی که تا تابستان سبز ماند اگر چه گیاهان دیگر شروع به خشکیدن کنند و سبزیها خشک شده باشند. (از اقرب الموارد).
