ترجمه مقاله

مقیظ

لغت‌نامه دهخدا

مقیظ. [ م َ ] (ع اِ) جای تابستانی . (مهذب الاسماء). جای باشش در تابستان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جای اقامت در تابستان . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مَقاظ. (اقرب الموارد). ییلاق . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
ترجمه مقاله