ملاءة
لغتنامه دهخدا
ملاءة. [ م َ ءَ ] (ع مص ) زکام زده گردیدن .(از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). زکام زده گردیدن از امتلاء. (از اقرب الموارد). || توانگر مالدار و نیکومعامله گردیدن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به ملائت شود.
