ملادة
لغتنامه دهخدا
ملادة. [ م ُ لادْ دَ ] (ع مص ) دفع کردن از کسی . (تاج المصادر بیهقی ). دور کردن و راندن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || به سختی با کسی دشمنی کردن و مخاصمه نمودن . لِداد. (از ناظم الاطباء). مخاصمت کردن . (از اقرب الموارد).
