ملاقطة
لغتنامه دهخدا
ملاقطة. [ م ُ ق َ طَ ] (ع مص ) رویاروی شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). محاذی هم واقع شدن و رویاروی شدن . (ناظم الاطباء). || همه ٔ پایها گرفتن اسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). بلند کردن اسب هر چهار دست و پا را یک دفعه . (ناظم الاطباء).
