ملامت پسند
لغتنامه دهخدا
ملامت پسند. [ م َ م َ پ َ س َ ] (نف مرکب ) آنکه سرزنش را می پسندد. آنکه شنیدن ملامت را دوست دارد. آنکه کارهای زشت و ملامت انگیز کند :
سه کس را شنیدم که غیبت رواست
وزین درگذشتی چهارم خطاست
یکی پادشاهی ملامت پسند
کزو بر دل خلق یابی گزند.
سه کس را شنیدم که غیبت رواست
وزین درگذشتی چهارم خطاست
یکی پادشاهی ملامت پسند
کزو بر دل خلق یابی گزند.
سعدی (بوستان ).