ملتهثلغتنامه دهخداملتهث . [ م ُ ت َ هَِ ] (ع ص ) زبان بیرون اندازنده از تشنگی و تعب و ماندگی . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). آنکه زبان خود را از تشنگی و ماندگی بیرون اندازد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به التهاث شود.
