ملح
لغت‌نامه دهخدا
ملح . [ م ُ ل ِح ح ] (ع ص ) مبالغه کننده در کاری . (غیاث ).مبرم و ستیهنده در سؤال و درخواست و در طلب چیزی . (ناظم الاطباء). آنکه الحاح ورزد در سؤال و جز آن . الحاح کننده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به الحاح شود. || دابة ملح ؛ستوری که چون زانوزد ثابت بماند و برنخیزد. (از ذیل اقرب الموارد).
