ملدغلغتنامه دهخداملدغ . [ م ِ دَ ] (ع ص ) طعنه زننده مردم را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). آنکه با سخن خود دیگران را نیش زند. (از اقرب الموارد).
