ملوذلغتنامه دهخداملوذ. [ م ِل ْ وَ ] (ع ص ) دروغگوی که آنچه گوید نکند. مِلمَذ. (منتهی الارب ). دروغگوی که آنچه گوید نکند. (ناظم الاطباء). آنکه در دوستی خود صادق نباشد. مَلَذان . || (اِ)مفرد ملاوذ. (از اقرب الموارد). رجوع به ملاوذ شود.
