ملک خویی

ملک خویی . [ م َ ل َ ] (حامص مرکب ) ملک خو بودن . فرشته خویی . نهاد و سرشت فرشتگان داشتن . نیک خویی :
نخست آدمی سیرتی پیشه کن
پس آنگه ملک خویی اندیشه کن .

سعدی (بوستان ).

و رجوع به ملک خو شود.