ملک ران
لغتنامه دهخدا
ملک ران . [ م ُ ] (نف مرکب ) اداره کننده ٔ ملک . فرمانروایی کننده . فرمانروا :
ناهید لهوگستر و برجیس دین پژوه
کیوان شاه پرور و خورشید ملک ران .
و رجوع به ملک راندن و ملک رانی شود.
ناهید لهوگستر و برجیس دین پژوه
کیوان شاه پرور و خورشید ملک ران .
عثمان مختاری (دیوان چ همایی ص 454).
و رجوع به ملک راندن و ملک رانی شود.