ملک پرستلغتنامه دهخداملک پرست . [ م َ ل ِ پ َ رَ] (نف مرکب ) پرستنده ٔ ملک . دوستار شاه : زین روی باغ صف ِّ بتان ملک پرست زآن روی صف ِّ رودزنان غزلسرای .فرخی .
