ملک
لغت‌نامه دهخدا
ملک . [ م َ ل ِ ] (اِخ ) نامی از نامهای صفات الهی . خدای تعالی . خدای متعال . ملک العرش . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
وز تو بپذیراد ملک هرچه بدادی
وز کید جهان حافظ تو باد جهاندار.
ز جاه صاحب عادل ملک بگرداناد
گزند چشم بد و طعن حاسد وعاذل .
خار آفرید و نار ملک تا حسود تو
دوزد به خار دیده و سوزد به نار دل .
به زهد سلمان اندر رسان مرا ملکا
چو یافتم ز پدر کز نژاد سلمانم .
وز تو بپذیراد ملک هرچه بدادی
وز کید جهان حافظ تو باد جهاندار.
منوچهری .
ز جاه صاحب عادل ملک بگرداناد
گزند چشم بد و طعن حاسد وعاذل .
سوزنی .
خار آفرید و نار ملک تا حسود تو
دوزد به خار دیده و سوزد به نار دل .
سوزنی .
به زهد سلمان اندر رسان مرا ملکا
چو یافتم ز پدر کز نژاد سلمانم .
سوزنی .
