ممأرة

ممأرة. [ م ُ ءَ رَ ] (ع مص ) دشمنی کردن و تباهی انداختن و فتنه انگیختن میان مردم . (منتهی الارب ) (آنندراج ). فساد کردن و دشمنی انداختن میان مردم . (از اقرب الموارد). مئار. (منتهی الارب ) || فخر کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || برابری نمودن با کسی در کاری . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). مأره فی فعله ؛ برابری کرد با او در کار وی . (ناظم الاطباء).