ممتدح
لغتنامه دهخدا
ممتدح . [ م ُ ت َ دِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از امتداح . ستایش کننده . (آنندراج ). ستاینده . (از منتهی الارب ). ستایش کننده و ستاینده . || زمین یا تهیگاه گشاد و فراخ . (ناظم الاطباء). زمین یا تهیگاه گشاد و فراخ گردنده . (از منتهی الارب ). رجوع به امتداح شود.
